Kripto Varlıklar Projesi: Yoktan Varlığa Oyun

Kripto Varlıklar alanında, genellikle sadece gösterişli web siteleri olan ve büyük miktarda fon toplayabilen projeler görüyoruz. Bu fenomen tesadüf değildir, aksine arkasında oyun teorisinin etkisi vardır.

Amerikan dizisi "Silicon Valley"deki sahneleri düşünün: Geliri olmayan şirketler, kâr eden şirketlerden daha yüksek bir değere sahip. Yatırımcıların açıklaması ise, gerçek gelirlerin "ne kadar" sorusunu gündeme getireceği, gelir olmaması durumunda ise sonsuz hayal gücünü tetikleyebileceğidir.

Kripto Varlıklar sektörü bu mantığı zirveye taşıyor: Ürün ne kadar soyut ve belirsizse, fon toplama yeteneği o kadar güçlü olabilir. Bu bir eksiklik değil, aksine sektörün en kârlı özelliklerinden biri haline geliyor.

Gerçeklik kısıtlamaları değerleme

Gerçek ürünlere sahip olmak, acımasız gerçeklerle yüzleşmek anlamına gelir:

• Genellikle hayal kırıklığına uğratan kullanıcı sayısı
• Sinir bozucu teknik kısıtlamalar
• Sahteciliğe karşı ölçüm kriterleri

Buna karşın, yalnızca beyaz kağıda sahip projelerin potansiyeli hayal gücü ile sınırlıdır. Bu, bir paradoks yaratmaktadır: Somut projeler piyasa cezasına çarpar.

Bilgi asimetrisinin oyunu

Kripto Varlıklar toplama sürecinde, tarafların sahip olduğu bilgi miktarı farklıdır:

• Proje kurucusu genel durumu anlıyor
• Risk sermayedarları bazı durumların farkındadır
• Normal yatırımcılar neredeyse hiçbir şey bilmemektedir.

Gerçek ürünleri olmayan kurucular için en iyi strateji oldukça açıktır:

• Belirsiz ama heyecan verici bir tanım
• Mevcut durumu değil, potansiyeli vurgulayın
• Kaçırma korkusunu artırmak için her şeyi yapmak

Açıklama ne kadar belirsizse, o kadar çürütülmesi zor olur. Fonksiyon ne kadar azsa, ortaya çıkan sorunlar da o kadar azdır.

Neden kimse daha iyi sonuçlar istemiyor?

Oyun teorisindeki "mahkumun ikilemi", insanların neden zararlı ve faydasız seçimler yapacağını açıklar. Kripto Varlıklar yatırımında da benzer durumlar vardır: Eğer herkes yalnızca uygulanabilir ürünleri gördüklerinde yatırım yapmayı tercih ederse, piyasa daha sağlıklı olur.

Ama beklemek, erken yüksek getirileri kaçırmak anlamına gelebilir. En erken girenler genellikle en fazla karı elde eder, hatta proje sonunda başarısız olsa bile. Bu nedenle, yatırımcıların görünüşte rasyonel bireysel davranışları (sadece vaatlere dayanarak erken girmek) genel olarak irrasyonel sonuçlara yol açar (hype'a değil, içeriğe değer vermek).

Hayaller ve gerçeklik arasındaki ticaret

Sadece ağ makalelerine sahip bir projenin sektörü köklü bir şekilde değiştireceğini ve trilyonlarca değer yaratacağını iddia edebilir. Ancak gerçek kodlara sahip projeler şunlarla yüzleşmek zorundadır:

• Gerçek Kullanıcı Sayısı
• Teknolojik yeteneklerin sınırı
• Rekabet içindeki dezavantaj

Bu, tamamen gerçeklik kısıtlamalarından ayrılmanın sonucunda elde edilen değerleme primine "hiçlik primi" denir.

toplu spekülasyon

Proje kalitesini ayırt etmenin zor olduğu durumlarda, insanlar ortak sinyaller arar:

• Etkileyici kişilerin değerlendirmesi
• Borsa Listelenme Durumu
• Token fiyatı artışı

Ürün eksikliği olan projeler, bu sinyalleri üretmek için tüm kaynaklarını kullanabilir, gerçek geliştirme yerine. Kripto Varlıklar alanında, pazarlama genellikle teknik geliştirmeden daha önde gelir.

Gerçek Vaka

Kripto Varlıklar alanında yalnızca beyaz kitaplarla büyük miktarlarda fon toplayan birçok örnek bulunmaktadır:

• Bir proje ana ağı piyasaya sürmeden önce milyarlarca değer kazandı, bu da bu alanda ürün ne kadar soyut olursa, insanların hayallerini o kadar iyi yansıtabileceğini kanıtlıyor.
• Diğer bir proje, her saniyede 160.000'den fazla işlem gerçekleştirdiğini iddia eden bir blok zinciri için 3.5 milyar dolar fon topladı, ancak piyasaya sürüldüğünde gerçekte sadece saniyede 4 işlem yapabiliyordu. Teknik iddialar için gereken kanıt ne kadar azsa, elde edilen fon o kadar fazla oluyor.
• Biyometrik verilerin token karşılığında değiştirilmesi fikri, milyarlarca dolarlık yatırım çekti.

Bu vakalar bir modeli takip ediyor: Taahhüt ne kadar soyut veya teknik olarak karmaşık olursa, toplanan fon o kadar fazla oluyor ve nihai başarısızlık riski de o kadar artıyor.

Neden bu durumun değişmesi zor?

Mantıken, yatırımcıların uygulanabilir bir ürün görmeyi talep etmeleri gerekir. Ancak oyun teorisi bunun neden zor olduğunu açıklar:

• Fırsatları kaçırma korkusu gerçekte vardır.
• Çoğu yatırımcı, teknolojik taahhütleri değerlendirme yeteneğinden yoksundur.
• Fon yöneticileri kısa vadeli getirilerle, uzun vadeli başarı yerine daha fazla ilgileniyor.
• Kişisel çıkarlar ile piyasa sağlıklı gelişimi arasında çelişki vardır

Bu, ürün eksikliği olan projelerin, gerçekten kullanılabilir ürünler geliştiren projelerden daha fazla fon toplayabilmesinin nedenidir.

Oyun kurallarında bir sorun yok, sadece bazı insanlar bu kuralları kullanmada aşırı yetenekliler.