Seküler bilgelik: Doğru olanı yap, geçici olarak "uyumsuz" olmaktan korkma.

Seküler bilgelik asla pürüzsüz bir sosyal yetenek olmamıştır, daha çok hayatın denemelerinden ortaya çıkan bir netliktir—kendi için gerçekten neyin önemli olduğunu bilmek ve hangi dikkat dağınıklıklarının sadece geçici olduğunu anlamak. Bu, öğrendiğin dersleri günlük yaşamına entegre etmeni gerektirir, bu "yeni davranış" geçici olarak akranların arasında bir "istisna" olmanı sağlasa bile; yine de güvenle diyebilirsin: "Şu an için senin görüşlerin arka planda kalabilir."
Gençken, "uyum sağlama" arzusunun ele geçirilmesi kolaydır. Örneğin, bir üniversite yurtunda herkes geç saatlere kadar oyun oynayıp kısa videolar izlerken, siz kendi bölümünüzü çalışarak geç saatlere kadar kalıyorsanız, "fazla çaba gösteren" ya da "ciddi takılmaya çalışan" olarak alay edilebilirsiniz; iş hayatına ilk girdiğinizde, meslektaşlarınız işten sonra dışarıda yemek yerken, sohbet ederken ve boşladıkları hakkında şikayet ederken, siz gizlice sektörel raporları incelemek veya becerileri geliştirmek için kalırsanız, arkanızdan "çok fazla çaba gösteriyor" ya da "uyum sağlamıyor" şeklinde konuşulduğunu duyabilirsiniz. Bu anlarda, kendi hızınıza sadık kalmak gerçekten de cesaret gerektirir—sonuçta, kimse yalnız kalmak istemez ve hiç kimse konuşmada "azınlık" olmak istemez.
Ama dünyevi bilgelik sana şunu söyleyecektir: akranların karşılaması genellikle hemen bir filtre ile gelir. Seninle zaman geçirmeyi severler çünkü anın kolaylığına uyum sağlarsın; "tuhaflığın" için yüzlerini buruştururlar çünkü sen onların tanıdık konfor alanlarını kırarsın. Ancak, yaşamın ödülleri kimin kısa vadede en popüler olduğuna bağlı değildir, aksine kimin uzun vadede yeterince güven inşa ettiğine bağlıdır. Bir zamanlar "çok çalışmakla" alay edilenler, daha sonra başkalarının kapıştığı fırsatları, sağlam profesyonel becerileri sayesinde yakaladılar; "yerde olmadıkları" için eleştirilenler ise sessizce sektörde kaynak ve itibarı biriktirdiler. Sözde "dünyevi bilgelik" bu durumu önceden net bir şekilde görebilmektir: heyecan sonunda sönecek ve yalnızca kendin için hazırladığın önceden haber verme, gelecekte senin adına konuşacaktır.
"Onlara cehenneme gitmelerine izin ver" ifadesinin arkasındaki güven asla kibir değildir, ama netliktir. Bu, nihayet anladığınız anlamına gelir: gerçek büyüme her zaman bir "yalnızlık" hissi ile gelir—siz biriktirirken, diğerleri tüketiyor; siz kök salarken, diğerleri sürükleniyor. Bu geçici "istenmeyen" olma hissi, büyüme yolunda yalnızca bir filtredir: yalnızca kolay bir yolculukta size eşlik edebilecekleri filtreler ve azminizi alkışlayacak olanları ve hangi konuların mevcut "yanlış anlamanız" üzerine bahis yapmaya değer olduğunu daha net görmenizi sağlar.
Sonunda, dünya bilgisinin nihai cevabı, kendi hayatınızdan sorumluluk almayı öğrenmektir. Davranışınızı başkalarını memnun etmek için değil, kendinizin daha iyi bir versiyonu olmak için ayarlarsınız; geçici yalnızlıktan korkmazsınız, çünkü ilişkileri önemsemediğiniz için değil, "yıllar sonra geriye dönüp bakınca, bu anı kendinize nasıl haklı çıkarabileceğinizi" daha çok önemsediğiniz içindir. Sonuçta, hayatın yargıcı asla akranlarınızın geçici görüşleri değildir, ama zamanın vereceği nihai cevaptır - bir zamanlar ısrarınız için katlandığınız o "soğuk omuzlar", daha yüksek durduğunuzda ayaklarınızın altındaki en sağlam temele dönüşecektir. #特朗普施压鲍威尔#