Kuzenimle büyük yeğenimi üniversiteye gönderdik, zaman gerçekten çok hızlı geçiyor, bu çocuk üniversiteye başladı! Küçükken ben onunla hiç oynamadım, onun diğer 2 arkadaşıyla da tanışıyorum, çocukken sık sık kapı kapı gezerdik ama kaderin dişlileri üç kişi üzerinde büyük bir değişim yarattı!
Büyük yeğen, hedef üniversiteden 4 puan eksik olsan da, ideal üniversiteden uzak kalsan da, Hong Kong Üniversitesi'ne kabul edilmek oldukça iyi. Aslında, o zaman Hong Kong Bilim ve Teknoloji Üniversitesi'ne gitmek daha iyi olabilirdi; mühendislik bilimleri atmosferi daha yoğun, ayrıca DJI'nin kurucusu Wang Tao ile mezun arkadaş olabilirdin. Ancak bu sonuç zaten çok iyi.
Kuzenimin sınıf arkadaşı, 11. sınıfta doğrudan uluslararası bir rotaya girdi, şimdi Avustralya Monash Üniversitesi'nde birinci sınıf öğrencisi. Avustralya'daki birkaç üniversite son yıllarda oldukça yüksek sıralarda yer aldı, fiyat-performans oranı da çok iyi. Göçmenlik şartları sıkılaşsa da, Avustralya kadınlar için oldukça dostça, bu da güzel bir şey.
Diğer bir çocuk, küçük yaştan beri resim yapmayı seviyor, aslında sanat yolunu seçmek istiyordu, çok büyük bir sanat yeteneği var ama ailesi asla onaylamadı ve onu ders çalışmaya zorladılar, sonuç olarak depresyona girdi, 11. sınıfta okulu bıraktı ve evde kaldı, psikoloji kitaplarını kendi başına okumaya başladı, kafası giderek daha da karışık hale gelmiş gibi görünüyor, ilginç olan ise, kendi Q grubunu kurmuş, binlerce takipçisi var, birçok 30-40 yaşındaki kişi ona öğretmenim diyor ve ondan yardım istiyor. 🤣 Belki de bu, onun hayatında bir çıkış yoludur. Ama bu da oldukça üzücü!
Asya'daki ebeveynler ve çocuklar çok acı çekiyor, çok çalışıp çabalıyorlar, nadiren kendileri için yaşıyorlar, içe dönük rekabete kesinlikle karşı çıkıyorlar, dışa dönük rekabet en iyisi, haha!
View Original
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Kuzenimle büyük yeğenimi üniversiteye gönderdik, zaman gerçekten çok hızlı geçiyor, bu çocuk üniversiteye başladı! Küçükken ben onunla hiç oynamadım, onun diğer 2 arkadaşıyla da tanışıyorum, çocukken sık sık kapı kapı gezerdik ama kaderin dişlileri üç kişi üzerinde büyük bir değişim yarattı!
Büyük yeğen, hedef üniversiteden 4 puan eksik olsan da, ideal üniversiteden uzak kalsan da, Hong Kong Üniversitesi'ne kabul edilmek oldukça iyi. Aslında, o zaman Hong Kong Bilim ve Teknoloji Üniversitesi'ne gitmek daha iyi olabilirdi; mühendislik bilimleri atmosferi daha yoğun, ayrıca DJI'nin kurucusu Wang Tao ile mezun arkadaş olabilirdin. Ancak bu sonuç zaten çok iyi.
Kuzenimin sınıf arkadaşı, 11. sınıfta doğrudan uluslararası bir rotaya girdi, şimdi Avustralya Monash Üniversitesi'nde birinci sınıf öğrencisi. Avustralya'daki birkaç üniversite son yıllarda oldukça yüksek sıralarda yer aldı, fiyat-performans oranı da çok iyi. Göçmenlik şartları sıkılaşsa da, Avustralya kadınlar için oldukça dostça, bu da güzel bir şey.
Diğer bir çocuk, küçük yaştan beri resim yapmayı seviyor, aslında sanat yolunu seçmek istiyordu, çok büyük bir sanat yeteneği var ama ailesi asla onaylamadı ve onu ders çalışmaya zorladılar, sonuç olarak depresyona girdi, 11. sınıfta okulu bıraktı ve evde kaldı, psikoloji kitaplarını kendi başına okumaya başladı, kafası giderek daha da karışık hale gelmiş gibi görünüyor, ilginç olan ise, kendi Q grubunu kurmuş, binlerce takipçisi var, birçok 30-40 yaşındaki kişi ona öğretmenim diyor ve ondan yardım istiyor. 🤣
Belki de bu, onun hayatında bir çıkış yoludur.
Ama bu da oldukça üzücü!
Asya'daki ebeveynler ve çocuklar çok acı çekiyor, çok çalışıp çabalıyorlar, nadiren kendileri için yaşıyorlar, içe dönük rekabete kesinlikle karşı çıkıyorlar, dışa dönük rekabet en iyisi, haha!